De laatste dag is aangebroken, we staan te popelen om naar de watervallen te gaan. Maar al snel blijkt dat de tocht naar de watervallen iets te veel risico met zich mee zal brengen door de regen van de afgelopen dagen. Een alternatief plan wordt ingesteld en we vertrekken naar Spier, een park met entertainment. De tocht naar Spier was de moeite waard! Eenmaal aangekomen konden we Cheetah´s bekijken en zelfs aaien (tegen betaling). Fantastisch om te zien dat die wilde poesjes zo kunnen spinnen en stil blijven liggen. En dan te bedenken dat je geen schijn van kans hebt als ze op je afkomen, ze halen 120km per uur! Ook een klein vogelpark was er aanwezig maar die heb ik niet bezocht. Onder een stralende zon hebben we een heerlijke lunch gehad, een lopend buffet met allerlei warme hapjes. En tot mijn grote verbazing konden ze daar ook goeie cappuccino maken. In de tussentijd heb ik nog wat aandenkens gekocht waaronder een spaarvarkentje voor Rosalie (gemaakt van papier).
Om de dag positief af te sluiten zijn we ook nog ff naar t strand geweest. Daar hebben we lekker gewandeld en heerlijk uitgewaaid, genietend van de zon en de zee(lucht). Een mooiere afsluiting van deze intensieve maand kon ik me niet bedenken.
Eenmaal op de kliniek aangekomen was het tijd om afscheid te nemen. Bij de dagafsluiting werden zowel Marc als ik hartelijk bedankt voor de prettige periode die we daar hadden doorgebracht. Toen ik aan het woord kwam had ik het wel een beetje lastig, afscheid nemen van een groep en omgeving waarmee je zo veel hebt meegemaakt. Dat deed me wel wat. Uiteindelijk was het tijd om te gaan, namen we van iedereen apart afscheid en stapten in de auto van Markus die ons naar het vliegveld bracht. Het vliegtuig vertrekt om 23.55 uur, dat wordt dus ook een beetje slapen gedurende de lange reis en dat maakt de reis gevoelsmatig weer een kortere duur....
zondag 9 mei 2010
vrijdag 7 mei 2010
Dag 30
's Morgens wakker worden en toch nog een beetje de naweeen van de diefstal voelen. Ik probeer gewoon wat leuks te maken van de dag en de nieuwe mensen goed te verwelkomen. Uiteindelijk lukt het me om het geheel van me af te zetten en de laatste loodjes van het programma te doorlopen. 3 nieuwe mensen zijn er nu en ik denk dat ze wel goed in de groep passen. Het is wel leuk om te zien hoe zij momenteel in het programma zitten terwijl je zelf al 4 weken hebt doorlopen. In het begin is er nog veel onduidelijk, met name van jezelf, maar de 4 weken ervaring leert dat ze al snle erachter zullen komen waar ze aan kunnen werken.
Inmiddels hebben Marc en ik onze stoelen gereserveerd voor de vlucht van morgen en terwijl we dat doen horen we dat ipv zondag er zaterdag een uitstapje gemaakt zal worden ivm het goede weer op zaterdag en het slechte weer op zondag. Die kunnen we dus ook nog ff meepakken en we gaan naar de watervallen. Daarna inpakken en richting vliegveld, in de hoop dat de vlucht niet geannuleerd zal worden.....
Inmiddels hebben Marc en ik onze stoelen gereserveerd voor de vlucht van morgen en terwijl we dat doen horen we dat ipv zondag er zaterdag een uitstapje gemaakt zal worden ivm het goede weer op zaterdag en het slechte weer op zondag. Die kunnen we dus ook nog ff meepakken en we gaan naar de watervallen. Daarna inpakken en richting vliegveld, in de hoop dat de vlucht niet geannuleerd zal worden.....
Dag 29
De dag begon rustig, deze ochtend komt er een nieuwe en 's avonds nog 1. Het programma draait gewoon door en de sessies zijn weer vol in gang. In de ochtend heb ik mijn afsluitend gesprek met Marianda en ik kijk er naar uit.
Het laatste gesprek met Marianda is de evaluatie en ik krijg nu feedback van haar over hoe ik in haar ogen de afgelopen 4 weken heb doorgelopen. Ik kreeg te horen dat ik van het begin af aan erg open heb gestaan voor het programma (en haar gesprekken) en dat ik tot vele nieuwe inzichten ben gekomen. Ik heb mijn verslaving serieus genomen en enkele "oude" kwalen recht in de ogen gekeken en er op een positieve manier mee omgegaan en (grotendeels) verwerkt. Ze was onder de indruk van mijn inzet en ontwikkeling tijdens het verblijf en ondanks dat je al 43 bent doen deze opmerkingen je toch goed. Normaals krijg je een paar veren in je achterste geduwd maar dit voelde meer als een hele kip =-].... Kortom een positieve afsluiting.
's Middags zijn we gaan sporten alleen hadden we geen slotje bij om onze kastjes met spullen af te sluiten. Dus ik vloog de supermarkt in om een paar slotjes te halen en rekende de slotjes af. Tot mijn grote verbazing ontdekte ik bij de kassa dat mijn portemonnaie leger was dan gebruikelijk. Bij het openen merkte ik dat er veel minder geld in zat dan gedacht. Bij nadere analyse blijkt er ongeveer Euro 350 uit mijn portemonnaie te zijn gehaald. Ik schrok me kapot, ik was nu de klos van een diefstal binnen de kliniek. Iemand heeft in mijn spullen geneusd op de kamer en mijn portemonnaie bemachtigd. Aanvankelijk was ik erg boos en gefrustreerd dat het was gebeurd, maar later was ik erg boos op mezelf dat ik de kans had gelaten om mijn geld te laten meenemen.
Ik heb het op de kliniek meedegedeeld en iedereen was geschrokken. Marcus baalde er ook van maar er was weinig wat we konden doen. Iedereen kon het geweest zijn en ik heb uiteindelijk besloten me erbij neer te leggen en de positiviteit van het programma te laten overheersen. Dit was uiteraard niet makkelijk maar het luchtte op dat ik de diefstal kon delen met de mensen en het achter me te laten. Dat geeft meer rust.
Het laatste gesprek met Marianda is de evaluatie en ik krijg nu feedback van haar over hoe ik in haar ogen de afgelopen 4 weken heb doorgelopen. Ik kreeg te horen dat ik van het begin af aan erg open heb gestaan voor het programma (en haar gesprekken) en dat ik tot vele nieuwe inzichten ben gekomen. Ik heb mijn verslaving serieus genomen en enkele "oude" kwalen recht in de ogen gekeken en er op een positieve manier mee omgegaan en (grotendeels) verwerkt. Ze was onder de indruk van mijn inzet en ontwikkeling tijdens het verblijf en ondanks dat je al 43 bent doen deze opmerkingen je toch goed. Normaals krijg je een paar veren in je achterste geduwd maar dit voelde meer als een hele kip =-].... Kortom een positieve afsluiting.
's Middags zijn we gaan sporten alleen hadden we geen slotje bij om onze kastjes met spullen af te sluiten. Dus ik vloog de supermarkt in om een paar slotjes te halen en rekende de slotjes af. Tot mijn grote verbazing ontdekte ik bij de kassa dat mijn portemonnaie leger was dan gebruikelijk. Bij het openen merkte ik dat er veel minder geld in zat dan gedacht. Bij nadere analyse blijkt er ongeveer Euro 350 uit mijn portemonnaie te zijn gehaald. Ik schrok me kapot, ik was nu de klos van een diefstal binnen de kliniek. Iemand heeft in mijn spullen geneusd op de kamer en mijn portemonnaie bemachtigd. Aanvankelijk was ik erg boos en gefrustreerd dat het was gebeurd, maar later was ik erg boos op mezelf dat ik de kans had gelaten om mijn geld te laten meenemen.
Ik heb het op de kliniek meedegedeeld en iedereen was geschrokken. Marcus baalde er ook van maar er was weinig wat we konden doen. Iedereen kon het geweest zijn en ik heb uiteindelijk besloten me erbij neer te leggen en de positiviteit van het programma te laten overheersen. Dit was uiteraard niet makkelijk maar het luchtte op dat ik de diefstal kon delen met de mensen en het achter me te laten. Dat geeft meer rust.
donderdag 6 mei 2010
Dag 28
Woensdag 5 mei
De sfeer is niet helemaal hersteld. Nog steeds is er sprake van spanningen en vindt er een enkele keer een klein opstootje plaats. Er is nog iemand die eerder naar huis wil en hij kaart dit met de leiding aan. Na lang wachten krijgt ook hij toestemming om eerder te vertrekken. Vanavond zijn er dus 4 weg en komt er 1 nieuwe....
Verder heb ik het gevoel dat ik ff stil sta, ik zal het thuis verder op moeten pakken. Ik heb gekozen om ff een paar uur vissen en dat werkte relaxed. Intussen heb ik na zitten denken hoe de zaakjes thuis weer goed op te pakken en heb besloten de bedrijfsarts te mailen voor een afspraak. Ik wil graag weer zsm aan het werk, omdat ik er echt weer zin in heb. Wel rustig opbouwen om niet overhaast te werk te gaan maar ik voel weer levenskracht in me.
Uiteindelijk vertrekken de 4 naar het vliegveld en zijn ze definitief vertrokken. Toch raar dat je een leegte voelt als ze weg zijn, maar het komt wel ten goede van de rust. En nog maar 3 dagen en ik zit ook in het vliegtuig.
De sfeer is niet helemaal hersteld. Nog steeds is er sprake van spanningen en vindt er een enkele keer een klein opstootje plaats. Er is nog iemand die eerder naar huis wil en hij kaart dit met de leiding aan. Na lang wachten krijgt ook hij toestemming om eerder te vertrekken. Vanavond zijn er dus 4 weg en komt er 1 nieuwe....
Verder heb ik het gevoel dat ik ff stil sta, ik zal het thuis verder op moeten pakken. Ik heb gekozen om ff een paar uur vissen en dat werkte relaxed. Intussen heb ik na zitten denken hoe de zaakjes thuis weer goed op te pakken en heb besloten de bedrijfsarts te mailen voor een afspraak. Ik wil graag weer zsm aan het werk, omdat ik er echt weer zin in heb. Wel rustig opbouwen om niet overhaast te werk te gaan maar ik voel weer levenskracht in me.
Uiteindelijk vertrekken de 4 naar het vliegveld en zijn ze definitief vertrokken. Toch raar dat je een leegte voelt als ze weg zijn, maar het komt wel ten goede van de rust. En nog maar 3 dagen en ik zit ook in het vliegtuig.
woensdag 5 mei 2010
Dag 27
Dinsdag 4 mei
Heftig begin van de ochtend, we zijn te laat gewekt en iedereen haast zich om op tijd te zijn voor de wandeling. De haast leidt tot diverse irritaties en loopt zelfs uit de hand. Heftige discussies volgen en er wordt over en weer gescholden. De sfeer is te snijden en iedereen is onder de indruk. In de eerstvolgende sessie wordt de groepssfeer besproken en dit leidt tot wederom heftige discussies en onenigheid. Het vertrouwen bij een aantal personen is gezakt, men vertrouwt elkaar niet meer. Ik merk dat het groepsgevoel sterk gezakt is door de verschillende discussies en dat geeft me geen goed gevoel. Wel probeer ik er nog het beste van te maken en dat lijkt aardig te lukken.
1 persoon heeft het zo bond gemaakt dat ie eerder naar huis gaat, dat wilde hij zelf ook dus hij heeft zijn doel bereikt. De mensen die hier al (bijna) 4 weken zijn beginnen het inmiddels wel genoeg te vinden. Het verlangen om naar huis te gaan wordt groter en het leerproces raakt uitgewerkt. Ik ben 1 van die personen.
Met mijn psychologe heb ik veel besproken, de situatie van vanochtend, de groepsdynamiek die gedaald is en de acties die ik onderneem als ik thuis ben. Er is veel besproken en voel me na deze sessie helemaal leeg, deels ook door de problemen in de ochtend.
Ik heb me die dag rustig gehouden, ook wanneer er weer nieuwe opstootjes kwamen. 's Avonds hebben we het e.e.a. besproken tijdens de groepssessie maar daarmee is de onrust niet weggenomen. De spanningen bij enkele mensen zijn nog steeds aanwezig en suddert rustig door. Uiteindelijk ligt iedereen vroeg in bed, in de hoop dat het de dag daarna een stukje beter zal zijn
Heftig begin van de ochtend, we zijn te laat gewekt en iedereen haast zich om op tijd te zijn voor de wandeling. De haast leidt tot diverse irritaties en loopt zelfs uit de hand. Heftige discussies volgen en er wordt over en weer gescholden. De sfeer is te snijden en iedereen is onder de indruk. In de eerstvolgende sessie wordt de groepssfeer besproken en dit leidt tot wederom heftige discussies en onenigheid. Het vertrouwen bij een aantal personen is gezakt, men vertrouwt elkaar niet meer. Ik merk dat het groepsgevoel sterk gezakt is door de verschillende discussies en dat geeft me geen goed gevoel. Wel probeer ik er nog het beste van te maken en dat lijkt aardig te lukken.
1 persoon heeft het zo bond gemaakt dat ie eerder naar huis gaat, dat wilde hij zelf ook dus hij heeft zijn doel bereikt. De mensen die hier al (bijna) 4 weken zijn beginnen het inmiddels wel genoeg te vinden. Het verlangen om naar huis te gaan wordt groter en het leerproces raakt uitgewerkt. Ik ben 1 van die personen.
Met mijn psychologe heb ik veel besproken, de situatie van vanochtend, de groepsdynamiek die gedaald is en de acties die ik onderneem als ik thuis ben. Er is veel besproken en voel me na deze sessie helemaal leeg, deels ook door de problemen in de ochtend.
Ik heb me die dag rustig gehouden, ook wanneer er weer nieuwe opstootjes kwamen. 's Avonds hebben we het e.e.a. besproken tijdens de groepssessie maar daarmee is de onrust niet weggenomen. De spanningen bij enkele mensen zijn nog steeds aanwezig en suddert rustig door. Uiteindelijk ligt iedereen vroeg in bed, in de hoop dat het de dag daarna een stukje beter zal zijn
maandag 3 mei 2010
Dag 26
Maandag 3 mei
De laatste drukke week gaat weer beginnen, om 6.45 uur zijn we alweer uit bed. Los van het dagelijkse geklaag is er 1 persoon die alles op alles zet om eerder naar huis te mogen. Ondanks dat iedereen ziet dat hij nog veel te leren heeft is hij vastbesloten om eerder naar huis te gaan. Het mag alleen geen geld kosten dus ziektekostenverzekering wordt gevraagd en addiction care ook voor een oplossing. Als blijkt dat niet alles naar wens verloopt dreigt hij zelfs met van alles kort en klein te slaan (ook daar hebben ze therapien voor....). Uiteindelijk is het opgelost maar hij zal zijn uren moeten volmaken voor de verzekering.
Vandaag met Mariande (psycholoog) een gesprek gehad en aangegevn dat ik moeilijk met situaties om kan gaan die buiten de/mijn kaders vallen. In dit geval gaat het om Joris, de belg die hier zit maar zich helmaal niet aan het programma houdt. Ter vderduidelijking, hij verwachtte hier een eigen pc, telefoon en een prive-chauffeur (want dat is ie zo gewend). Hij vindt dat hij een eigen programma kan volgen en niet aan het groepsproces hoeft mee te doen. Ook "regelt" hij te pas en te onpas zaakjes die andere clienten niet kunnen of mogen doen. En naar eigen zaggen is hij niet verslaafd, ondanks de eerste 3 dagen die hij hier in volledige afwezigheid door bracht. Als hij niet verslaafd is ben ik geen man.........Hoe gek kan je zijn...
Marianda heeft me in laten zien op welke manier ik het beste me dit soort storende factoren om kan gaan en hoe ik de aandacht bij mezelf en bij anderen kan houden. Dat gaf me een goed gevoel.
's Middags ben ik gaan vissen (erg relaxed) en heb nog ff wat getrimd. Ik voelde me daarna weer lekker fit.
's avonds weer enkele levensverhalen en 1 brief. Ook dat maakt weer wat los en Marc en ik hebben nog met Dennis (degene van de brief) ff zitten praten, die brief sloeg in als een bom..... Gelukkig is ie wat gekalmeerd en kreeg zijn emoties onder controle en dat was een goed teken voor hem, een stapje in de goede richting.
Daarna heb ik mijn mail gechecked en zag weer diverse berichten erin staan. Ik heb de periode dat ik in Zuid Afrika zit veel berichten ontvangen.
Van mijn zus, Mitchell, Nick, Carolien, Agatha, Alex, Inge, Carine (mijn huidige therapeute in Nederland), Herman, Jill en Robbert en het doet me ontzettend goed dat mensen zo meelevend zijn en me ff een opstekertje geven. Erg tof om dat mee te maken.
Alleen die ouwe van mij (Pa dus) die laat weer eens niets horen, wordt toch eens tijd dat ie wat meer met zijn computer doet dan alleen aan en uit zetten (=-]grapje Pa =-]).
Nog 5 dagen en ik zit in het vliegtuig.....
De laatste drukke week gaat weer beginnen, om 6.45 uur zijn we alweer uit bed. Los van het dagelijkse geklaag is er 1 persoon die alles op alles zet om eerder naar huis te mogen. Ondanks dat iedereen ziet dat hij nog veel te leren heeft is hij vastbesloten om eerder naar huis te gaan. Het mag alleen geen geld kosten dus ziektekostenverzekering wordt gevraagd en addiction care ook voor een oplossing. Als blijkt dat niet alles naar wens verloopt dreigt hij zelfs met van alles kort en klein te slaan (ook daar hebben ze therapien voor....). Uiteindelijk is het opgelost maar hij zal zijn uren moeten volmaken voor de verzekering.
Vandaag met Mariande (psycholoog) een gesprek gehad en aangegevn dat ik moeilijk met situaties om kan gaan die buiten de/mijn kaders vallen. In dit geval gaat het om Joris, de belg die hier zit maar zich helmaal niet aan het programma houdt. Ter vderduidelijking, hij verwachtte hier een eigen pc, telefoon en een prive-chauffeur (want dat is ie zo gewend). Hij vindt dat hij een eigen programma kan volgen en niet aan het groepsproces hoeft mee te doen. Ook "regelt" hij te pas en te onpas zaakjes die andere clienten niet kunnen of mogen doen. En naar eigen zaggen is hij niet verslaafd, ondanks de eerste 3 dagen die hij hier in volledige afwezigheid door bracht. Als hij niet verslaafd is ben ik geen man.........Hoe gek kan je zijn...
Marianda heeft me in laten zien op welke manier ik het beste me dit soort storende factoren om kan gaan en hoe ik de aandacht bij mezelf en bij anderen kan houden. Dat gaf me een goed gevoel.
's Middags ben ik gaan vissen (erg relaxed) en heb nog ff wat getrimd. Ik voelde me daarna weer lekker fit.
's avonds weer enkele levensverhalen en 1 brief. Ook dat maakt weer wat los en Marc en ik hebben nog met Dennis (degene van de brief) ff zitten praten, die brief sloeg in als een bom..... Gelukkig is ie wat gekalmeerd en kreeg zijn emoties onder controle en dat was een goed teken voor hem, een stapje in de goede richting.
Daarna heb ik mijn mail gechecked en zag weer diverse berichten erin staan. Ik heb de periode dat ik in Zuid Afrika zit veel berichten ontvangen.
Van mijn zus, Mitchell, Nick, Carolien, Agatha, Alex, Inge, Carine (mijn huidige therapeute in Nederland), Herman, Jill en Robbert en het doet me ontzettend goed dat mensen zo meelevend zijn en me ff een opstekertje geven. Erg tof om dat mee te maken.
Alleen die ouwe van mij (Pa dus) die laat weer eens niets horen, wordt toch eens tijd dat ie wat meer met zijn computer doet dan alleen aan en uit zetten (=-]grapje Pa =-]).
Nog 5 dagen en ik zit in het vliegtuig.....
Dag 25
Zondag 2 mei
Vandaag een relaxdag. Geen witte haaien kijken dus dan maar een alternatief. Keuze uit een dagje strand of een dagje winkelen. De meeste gingen naar het strand en ik had geen zin om met de meute mee te gaan dus ben ik die dag alleen gaan winkelen. Heb me uitstekend vermaakt met een lekkere lange lunch (met veel cappuccino), boekje lezen op een grasveld, open luchtconcert in het winkelcentrum en winkelen. Ik wilde voor Rosalie iets speciaals kopen, ondanks 2 uur zoeken in allerlei winkels is het me helaas niet gelukt.
Einde van de dag hebben we nog een aantal levensverhalen gelezen en hebben we luchtig afgesloten, nog maar 6 dagen...
Vandaag een relaxdag. Geen witte haaien kijken dus dan maar een alternatief. Keuze uit een dagje strand of een dagje winkelen. De meeste gingen naar het strand en ik had geen zin om met de meute mee te gaan dus ben ik die dag alleen gaan winkelen. Heb me uitstekend vermaakt met een lekkere lange lunch (met veel cappuccino), boekje lezen op een grasveld, open luchtconcert in het winkelcentrum en winkelen. Ik wilde voor Rosalie iets speciaals kopen, ondanks 2 uur zoeken in allerlei winkels is het me helaas niet gelukt.
Einde van de dag hebben we nog een aantal levensverhalen gelezen en hebben we luchtig afgesloten, nog maar 6 dagen...
Abonneren op:
Posts (Atom)
